2010...WELCOME!

ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΡΘΕΙ ΤΟ 2010....

ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ...

ΜΕ ΥΓΕΙΑ...

ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΓΑΠΟΥΝ...

ΜΕ ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΕΣ...

ΜΕ ΔΙΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ...

ΠΑΝΤΑ ΓΕΛΑΣΤΟΥΣ...

ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙ...

ΣΤΟ 2011...

ΦΟΡΟΙ... ΝΕΟΙ ΦΟΡΟΙ... ΝΕΟΤΕΡΟΙ ΦΟΡΟΙ...

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΣΑ ΚΙ ΑΝ ΠΛΗΡΩΣΩ...

ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ 'ΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ...

ΟΤΙ "ΑΥΤΟΙ" ΘΑ ΤΡΩΝΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ...

bella vita !

σε 24 ώρες θα είναι χριστούγεννα...

σε 192 ώρες πρωτοχρονιά...

σε 8.784 ώρες θα ναι πάλι χριστούγεννα...

και σε 8.976 ώρες πάλι πρωτοχρονιά...

και αναμεσά τους 8.760 ώρες...

8.760 ώρες ζωής...

ελπίζω όμορφης!

ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ...

Ξύπνησα πάλι....

γιά δέκατη φορά...

βαρέθηκα να κοιμάμαι...

και κοίτα να δεις...
σήμερα που έχω τόση ανάγκη να μιλήσω με κάποιον...κανείς δεν είναι συνδεμένος στο φεισμπουκ...

Φοράω το χοντρο μπουφάν, τρεις κουβέρτες και το σώμα απέναντι να μου καίει το πρόσωπο...κι όποτε σηκώνομαι απ' το κρεβάτι κρυώνω...γαμώτο!

Αλλιώς τα είχα σχεδιάσει...για αλλού ήμουν σήμερα, όχι για δω μέσα...
έιδα φωτογραφίες, άκουσα μουσική, έφαγα, είδα tv...εσένα δεν είδα κι όλα αυτά που θα θελα...μόνο γιά λίγο στο τηλέφωνο σ' άκουσα...και συ μιά απ τα ίδια...άραγε να σαι καλύτερα τώρα? λές να μας μάτιασε ο μαλάκας?

Δεν πιστέυω στο μάτι, αλλα ο μαλάκας για όλα είναι ικανός...που θα πάει θα τον πετύχω εκεί που συχνάζει...

Αυριο μάλλον δε θα πάω στη δουλειά...όχι οτι θα με πειράξει...αλλά ολόκληρη μέρα μέσα σ' ένα δωμάτιο? θεέ μου...εφιάλτης.

σκέφτομαι...αν ήσουν εδώ ή εγώ εκεί δεν θα ήταν εφιάλτης...αν μπορούσα να σ' αγκαλιάσω να σου περάσουν όλα με μιάς...να κοιμηθούμε μαζί...να σου κάνω έρωτα...οκ...μόνο αγκαλιά...

μόνο δυό "φίλοι" συνδεμενοι...απ' αυτους που αν βρεθούμε στο δρόμο ούτε γειά θα πούμε...γιαλαντζί φίλοι...

εγώ θέλω από τους άλλους τους παλιούς με σάρκα και οστά, που πίνεις καφέ και τα λες...που πας για μπυρίτσα...που γελάς μαζί τους...που τους αγαπάς και σ' αγαπούν...που τους κοιτάς στα μάτια όταν σου μιλάνε...εκείνους τους φίλους θέλω!

Νύσταξα...θα ξαναπέσω για ύπνο...και μετά θα ξυπνήσω...

...γιά ενδέκατη φορά!

ΦΑΣΙΝΑ...

Το μπουρδέλο που θέλω να λέω δωμάτιο έλαμψε.

Οσο μπορεί να λάμψει ένα τέτοιο δωμάτιο.

Χωρίς κουρτίνες, χωρίς διακόσμηση, με το γκρίζο , ψυχρό, γυμνό, τσιμεντένιο του πάτωμα να μου υπενθυμίζει συνεχώς την "υποχρέωση" που έχω απέναντι του να το ντύσω.

Το μισώ αυτό το δωμάτιο, οχι το σπίτι...μόνο αυτό το δωμάτιο.
Γι' αυτό θέλω να φεύγω.
Μόνο να κοιμάμαι θέλω εδώ. Έτσι κι αλλιώς όταν κοιμάμαι έχω τα μάτια μου κλειστά, δεν το βλέπω, βλέπω ότι θέλω, καμιά φορά κι αυτά που δεν θέλω και ξυπνάω.

Θέλω να φεύγω, να βλέπω εσένα. Εσένα σ' αγαπώ και θέλω να σε βλέπω συνέχεια. Μου λείπεις όταν δε σε βλέπω...μακάρι να σου 'λειπα και γω έτσι...

Δεν μπόρεσα να σε δω σήμερα...δεν ήθελα να δω κανέναν άλλο, ούτε να μιλήσω με κανέναν.

Έμεινα μέσα στο δωμάτιο, σκέφτηκα ότι αν το έκανα λίγο πιο όμορφο ίσως να το μισούσα λιγότερο...ίσως και να άρχιζα να το αγαπάω, έστω και λίγο.

Πήρα την ηλεκτρική, έβαλα τέρμα τη μουσική , πήρα και το πανάκι για τις σκόνες, εκείνο το σουηδικό που κάποτε πουλούσα, και ξεκίνησα.

Τώρα που το βλέπω, δεν είχα κι άδικο...έκανα καλή δουλειά!

Νομίζω απόψε θα μείνω εδώ. Μέσα σ' αυτό το δωμάτιο, χωρίς να κοιμηθώ, χωρίς να το μισώ...

ίσως και να αρχίσω να το αγαπάω...

ίσως...

ΝΕΑ ΤΑΞΗ...ΝΕΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ...

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...

σε χάνω, σε βρισκω, σε αναζητώ, σε ξεχνώ, σε θυμαμαι...

για πάντα!

για πάντα...ενα τόσο μικρό παντα, σε μέγεθος και αξία...
σαν το κόκκινο κέρμα που κρατάω στο χέρι μου...
σαν τον ήλιο που κοίταζες και μου λεγες οτι δε θέλεις να δύσει...

για πάντα!

το πάντα δεν έχει τέλος...
εμείς έχουμε...
και τέλος και αρχή...
κι όλα όσα ξεκινούν, κάποτε τελειώνουν, κάπου τελειώνουν...
δίπλα σε άλλους που ξεκινούν και νοιώθουν οτι όλα κρατούν...για πάντα.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ...

ΗΡΘΕΣ...
ΞΑΦΝΙΚΑ, ΑΠΡΟΣΚΑΛΕΣΤΗ, ΗΡΕΜΗ ΚΑΙ ΓΛΥΚΙΑ...
ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΕΣ ΚΑΙ ΕΝΟΙΩΣΑ...
ΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΕΤΡΕΞΑ...
ΝΑ ΣΕ ΠΙΑΣΩ, ΝΑ ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ ΚΑΙ ΧΑΘΕΙΣ...
ΟΤΙ ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΤΙ ΕΙΡΩΝΕΙΑ...
ΕΚΑΝΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ...
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΗΞΕΡΑ...
ΔΕΝ ΣΕ ΗΞΕΡΑ...
ΕΦΤΑΣΑ ΣΤΑ ΑΚΡΑ, ΕΠΙΑΣΑ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ, ΚΑΙ ΣΟΥ ΦΩΝΑΞΑ...
ΚΑΙ ΣΥ ΔΕ Μ' ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΤΡΕΞΩ...ΚΑΙ ΕΠΕΣΑ...
ΠΟΝΑΕΙ ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΨΗΛΑ...
ΠΟΝΑΕΙ ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΜΕ ΦΟΡΑ...
ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ, ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΟΝΕΣΕΙ...
ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΠΛΗΓΕΣ ΕΧΟΥΝ ΓΙΑΤΡΕΥΤΕΙ, ΟΙ ΝΕΕΣ ΝΩΠΕΣ ΑΚΟΜΑ...
ΘΑ ΓΙΑΤΡΕΥΤΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΕΣ...
ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ...
ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΝΟΙΩΣΕΣ...
ΚΡΙΜΑ...