ΦΙΛΙΑ...

Μερικές φορές νοιώθεις πολύ τυχερός που έχεις τέτοιους φίλους...

AGAIN...

FLY AWAY

Φοβήθηκες!

Να μη σε κλείσω στο κουτί που φοβόσουν...
Να μην μπεις μέσα σε κείνο το λούκι που σε τρόμαζε...
Να μην χάσεις τα φτερά σου...

Ναι... εκείνα τα φτερά που άλλος κανείς δεν τα βλεπε παρα μόνο εγω...
Τα πελώρια φτερά που έχουν όλα τα ξωτικά και οι νεράιδες μα δε φαίνονται με γυμνό μάτι...
Αυτά που τα ανοίγουν ξαφνικά, πετάνε και χάνονται...

Μόνο με γυαλιά τα βλέπεις...
Χρωματιστά γυαλιά, κόκκινα...
Αυτά που φοράνε μόνο οι τυφλοί από έρωτα...

Μα εσύ δεν τα φορούσες...
Γι' αυτό και δεν μπόρεσες να δεις τα δικά μου φτερά...
Αυτά τα πελώρια που άνοιξα για να πετάξουμε μαζί...

Ομως βιάστηκες και πέταξες μόνη σου...

Από φόβο μήπως και ξεμείνεις στη γη...
πάνω στο χώμα...
μακριά απ' τον ουρανό σου...
χωρίς την ελευθερία σου...

Και γω εδώ, με τα φτερά μου απλωμένα...
να περιμένω την επόμενη πτήση...
μαζί σου ή χωρίς σου...

δεν έχει πιά σημασία!

ΨΥΧΗ ΒΑΘΕΙΑ...

"Αγαπητό μου ημερολόγιο αυτό τον καιρό συμβαίνουν πολλά..."

Κάπως έτσι θα ξεκινούσε η σημερινή μέρα αν κρατούσα ημερολόγιο.
Όμως δεν κρατάω, παρά μόνο γράφω σκέψεις και απορίες,λόγια που κανείς δεν έχει ακούσει από τα χείλη μου και που ισως να μην τ' ακούσει ποτέ.
Και έχω πολλές απορίες γι' απόψε.

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους πιό ευαίσθητους από άλλους?
Γιατί κάποιοι δεν μπορούν να αντέξουν την αλήθεια?
Πως θα αντιδρούσα εγώ, σ' αυτά που συνέβησαν σε αυτούς?
Και τι θα κάνανε αυτοί αν "φορούσαν" τη δική μου ζωή?

Αναπάντητα ερωτήματα, γεννημένα από μιά συγκλονιστική επίσκεψη-εμπειρία στα βάθη της ανθρώπιμης ψυχής.

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Η δική μου...

η δική σου...

όλων μας...

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ...

ΤΙ ΕΙΡΩΝΕΙΑ...

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΕΣ...

ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΤΟ ΔΩΣΩ...

ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΤΟΥ ΚΟΡΟΙΔΟΥ...

ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΕΣ,
ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΦΙΛΗΣΥΧΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ,
ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΙΔΙΩΤΕΣ,
ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΜΙΚΡΟΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ...
ΟΙ ΚΑΚΟΙ...ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ...

ΚΑΛΟΣ ΜΠΑΤΣΟΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΣ ΜΠΑΤΣΟΣ...

ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΟΛΠΑΚΙ ΤΟΥ "ΔΙΑΙΡΕ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ"...

ΟΣΟ Ο ΟΧΛΟΣ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΖΕΙ...
ΟΣΟ Ο ΛΑΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ Ο "ΕΧΘΡΟΣ" ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ...
ΟΣΟ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΦΑΓΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ...
ΟΣΟ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ...

ΤΟΣΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΘΑ ΕΠΙΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΟΙΝΑ "ΦΑΓΟΠΟΤΙΑ"...
ΤΟΣΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΨΑΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΘΑ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΕΣ...
ΤΟΣΟ ΟΙ "ΞΥΠΝΙΟΙ" ΘΑ ΠΙΝΟΥΝ ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΤΟΥ "ΚΟΡΟΙΔΟΥ"...

ΚΑΙ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ¨ΞΥΠΝΙΟΙ";

ΚΑΘΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΕΤΕ...

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ "ΚΟΡΟΙΔΟ"...

ΚΑΘΕ ΤΕΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΕΙ...

HAPPINESS

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τα ανοίγω, βλέπω εμπρός μου ότι κι αν τύχει...
όταν τα κλείνω, βλέπω εμπρός μου ότι ποθώ...
κι όταν κλειστά είτε ανοιχτά τα ίδια εμπρός μου βλέπω...
τότε θαρρώ την ευτυχία πως συνάντησα...

Small Pleasures...

DEep PRESSION...

Ξυπνάω το πρωί και δεν θέλω να σηκωθώ απ' το κρεβάτι. Άλλη μια μέρα δίχως νόημα. Κοιτάζω στον καθρέφτη καθώς κατευθύνομαι προς την εξώπορτα. Μα ποιός είναι αυτός αναρωτιέμαι, τι θλιβερό και αγέλαστο ύφος είναι αυτό; Έγώ ποτέ δεν ήμουν έτσι. Πάντα με ένα χαμόγελο με θυμάμαι. Άλλιώς με θυμάμαι.Θεέ μου πως έγινα...γιατί έγινα...τι έγινα...

Νοιώθω πως το χειρότερο κομμάτι του εαυτού μου έχει ζωντανέψει και με απειλεί. Καλά κρυμμένο μέχρι τώρα μέσα στο βάζο της ψυχής, βουτηγμένο μέσα στη φορμόλη του γέλιου και της ευεξίας, των φίλων και των ονείρων, το νοιώθω να προσπαθεί να σπάσει το βάζο και να ελευθερωθεί. Η φορμόλη του δεν είναι ικανή πλέον να το κρατήσει, ούτε το βάζο...

Πάντα μ' άρεσε να δίνω, να δίνομαι, χωρίς όρους, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς ενοχές. Όμως μιά πίκρα μένει και ένα βαθύ παράπονο όταν ανακαλύπτεις ότι για ακόμα μιά φορά τα χάρισες σε λάθος άνθρωπο, που ποτέ δεν μπόρεσε να τα εκτιμήσει, που απόλαυσε την συναισθηματική αυτοπεποίθηση που αντλούσε από σένα και κατόπιν αποφάσισε οτι τελικά όλα ήταν λάθος...

Λάθος...ποτέ δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις αν όλα αυτά ήταν λάθος γιατί ποτέ δεν έδωσες την ευκαιρία να σου αποδείξω το αντίθετο...και αν κάποτε το καταλάβεις μάλλον θα είναι πολύ αργά για να διορθωθεί...

και για τους δυό μας...