HELICOPTER DAYS...

man vs woman - part two

Το δεκέμβρη του 2007 είχα αναρτήσει ενα post με τον τιτλο man vs woman, στο οποιο βρήκα ενδιαφέρον τον τρόπο που μιά εικόνα παρουσίαζε την διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Το ίδιο ενδιαφέρον βρήκα και το παρακάτω ανεκδοτάκι που διαπραγματεύεται το ίδιο θέμα...

1.. Aπόσπασµα από το ηµερολόγιό ΤΗΣ:

Το Σάββατο το βράδυ τον βρήκα λίγο παράξενο.
Είχαµε πει να συναντηθούµε στο µπαρ για ένα ποτό.
Επειδή όλο το απόγευµα είχα βγει για ψώνια µε τις φίλες µου, νόµιζα
ότι ήταν εξ αιτίας µου...επειδή έφτασα στο ραντε?ού λίγο καθυστερηµένα.

Αυτός, όµως, δεν είπε τίποτα.
Η συζήτησή µας δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο και τότε του πρότεινα να
πάµε σ'ένα µέρος πιο ήσυχο και πιο ροµαντικό.
Ξεκινήσαµε για ένα ωραίο εστιατόριο, αλλά αυτός συνέχισε να είναι
παράξενος.

Έδειχνε να είναι απών.
Προσπάθησα να τον διασκεδάσω χωρίς αποτέλεσµα.
Αναρωτιόµουν επίµονα αν ήταν δικό µου το φταίξιµο.
Τον ρώτησα αν ήταν εξ αιτίας µου και µου απάντησε πως εγώ δεν είχα να
κάνω, αλλά δεν πείστηκα.

Στο αυτοκίνητο, καθώς γυρίζαµε σπίτι του είπα ότι τον αγαπούσα πολύ κι
αυτός µε αγκάλιασε ψυχρά, χωρίς να βγάλει άχνα.
Δεν µπορώ να εξηγήσω τη συµπεριφορά του, δεν είπε τίποτα,δε µου είπε
ότι µε αγαπάει κι αυτός...δεν ξέρω τι να πω, είµαι πολύ ανήσυχη!

Επιτέλους, φτάσαµε σπίτι. Τη στιγµή εκείνη ήµουν σίγουρη πως ήθελε να
µε αφήσει.
Προσπάθησα να του µιλήσω, εκείνος, όµως, άναψε την τηλεόραση κι άρχισε
να παρακολουθεί αφηρηµένα, βυθισµένος σε σκέψεις, σα να ήθελε να µου
πει ότι όλα είχαν τελειώσει.
Στο τέλος παραιτήθηκα και πήγα για ύπνο.

Δε θα 'χαν περάσει ούτε 10 λεπτά κι ήλθε κι αυτός στο κρε?άτι και µε
µεγάλη µου έκπληξη τον είδα να ανταποκρίνεται στα χάδια µου και κάναµε
έρωτα αν και εξακολουθούσε να είναι απόµακρος.

Προσπάθησα να του µιλήσω για τη σχέση µας ακόµη µια φορά, για όσα
είχαν συµβεί εκείνο το βράδυ αλλά τον έχει ήδη πάρει ο ύπνος.

Έβαλα τα κλάµατα.

Έκλαιγα όλη νύχτα µέχρι που µε πήρε και µένα ο ύπνος.
Είµαι σχεδόν βέβαιη πως σκεφτόταν κάποια άλλη.

Η ζωή µου είναι ένα µπάχαλο.

2.. Απόσπασµα από το ηµερολόγιό ΤΟΥ:
Έχασε ο Ολυµπιακός... αλλά τουλάχιστον γάµησα.

ΚΑΗΜΕΝΑ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙΑ ΜΟΥ...

...ΘΕΛΩ...ΔΕ ΘΕΛΩ...ΘΕΛΩ...ΔΕ ΘΕΛΩ...

Πιάνω τον εαυτο μου να θέλει να γυρίσει πίσω, να ξαναγυρίσει στα17, στα 19, στα 22, στα 25, σε χρόνια οπου η λέξη "μέλλον" έμοιαζε τόσο μακρυνή, όσο και η λέξη "παρελθόν" σήμερα...

Πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να φτιάξει το ρημαδόσπιτο που παλεύει να τελειώσει εδω και 2 χρόνια και να αράξει μόνος, παρέα με 3-4 καλούς φίλους, ενα σκύλο και μιά γάτα...

Πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να παντρευτεί, να κάνει 2-3 παιδιά, να αράξει στον καναπέ, απέναντι από την LCD 42" και να μην περιμένει τίποτε άλλο...

Πιάνω τον εαυτό μου καμιά φορά, να μη θέλει τίποτα απ' αυτά και καμιά φορά να τα θέλει όλα...

Πιάνω τον εαυτό μου να μην ξέρει τι θέλει...

...και αυτό με τρομάζει περισσότερο απ' όλα όσα θέλει ή δεν θέλει...

TIME VS MONEY...

...... ΔΟΥΛΕΥΩ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ...

ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ...

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ...

ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ...

ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ........

Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ...

HSOYN KALO ROBOTAKI SHMERA ?

KEEP WALKING...

ΚΑΙ ΚΕΙ ΠΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΥ ΕΦΤΑΣΕΣ, ΕΚΕΙ ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΙΝ ΘΕΩΡΟΥΣΕΣ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ.

ΦΤΑΙΕΙ Η ΠΟΥΤΑΝΑ ΗΖΩΗ;

ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΟΥ;

ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ;

ΜΗΠΩΣ ΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ;

Η' ΜΗΠΩΣ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΠΟΥ ΥΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΣΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΘΕΛΕΙ;

ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ ΤΙΠΟΤΕ...

ΦΤΑΙΕΙ Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...

Η ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ...ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ...ΟΛΩΝ...

ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΛΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΙΤΟ, ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ, ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ...

ΑΥΤΗ Η ΞΕΦΡΕΝΗ ΚΟΥΡΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΟΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΣΕ ΦΕΡΟΥΝ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ...

ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΥΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΣΥ ΕΧΑΣΕΣ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΕΙΞΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗ.

ΝΑ ΣΕ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΤΑ ΨΙΧΟΥΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝΕ ΤΕΛΙΚΑ ΟΤΙ ΕΦΤΑΣΕΣ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ...

ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΟΣ ΘΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΟΤΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΕΙΣ, ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΤΥΦΛΟΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΥΤΥΧΙΑ...

ΙΣΩΣ -ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ- Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΥΣΤΥΧΙΑ...

ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΑΓΩΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ...

ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ , ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΣΥ...

ΑΝΟΗΤΕ ΘΝΗΤΕ, ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥ ΔΡΟΜΟ ΑΚΟΜΗ...

ΣΥΝΕΧΙΣΕ...