ΠΑΘΟΣ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΑΝ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ...
ΜΕΤΑ ΧΑΘΗΚΑΜΕ...
ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΓΩ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ, ΚΙ ΟΤΑΝ ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΙ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ ΜΟΥ...
ΓΙΝΟΜΑΙ ΤΥΦΛΟΣ ΜΕΧΡΙ ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ...
ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΙΚ ΔΕΝ ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΡΘΕΙ...
ΚΑΙ ΞΑΝΑΒΡΗΚΑ ΤΟ ΦΩΣ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕΝΑ...
ΤΥΧΑΙΑ, ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΝΕΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΟΤΟ ΣΟΥ...
ΜΑΖΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ, ΜΕΤΑ ΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΠΗΚΕΣ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ ΜΟΥ...
ΚΑΙ ΜΕ ΞΑΝΑΚΟΙΤΑΞΕΣ ΞΑΝΑ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΛΕΜΑ, ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΣ ΦΟΡΑ...
ΒΛΕΜΜΑ ΓΕΜΑΤΟ ΠΟΘΟ, ΟΧΙ ΑΓΑΠΗ, ΟΥΤΕ ΕΡΩΤΑ, ΜΟΝΟ ΠΟΘΟ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ...
ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΠΟΘΟ ΠΟΥ ΣΒΗΣΑΜΕ ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΟ ΣΥΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΗ...
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΠΕΥΚΩΝ, ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟ ΠΕΖΟΥΛΙ, ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ...
ΜΕ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΩΝ ΚΥΜΜΑΤΩΝ ΝΑ ΣΥΝΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΤΑΣΗ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΒΟΓΚΗΤΑ...
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΟΛΗ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΝΥΧΤΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΡΩΙ...

ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΕΡΓΗ Η ΖΩΗ ΤΕΛΙΚΑ...