ΦΑΣΙΝΑ...

Το μπουρδέλο που θέλω να λέω δωμάτιο έλαμψε.

Οσο μπορεί να λάμψει ένα τέτοιο δωμάτιο.

Χωρίς κουρτίνες, χωρίς διακόσμηση, με το γκρίζο , ψυχρό, γυμνό, τσιμεντένιο του πάτωμα να μου υπενθυμίζει συνεχώς την "υποχρέωση" που έχω απέναντι του να το ντύσω.

Το μισώ αυτό το δωμάτιο, οχι το σπίτι...μόνο αυτό το δωμάτιο.
Γι' αυτό θέλω να φεύγω.
Μόνο να κοιμάμαι θέλω εδώ. Έτσι κι αλλιώς όταν κοιμάμαι έχω τα μάτια μου κλειστά, δεν το βλέπω, βλέπω ότι θέλω, καμιά φορά κι αυτά που δεν θέλω και ξυπνάω.

Θέλω να φεύγω, να βλέπω εσένα. Εσένα σ' αγαπώ και θέλω να σε βλέπω συνέχεια. Μου λείπεις όταν δε σε βλέπω...μακάρι να σου 'λειπα και γω έτσι...

Δεν μπόρεσα να σε δω σήμερα...δεν ήθελα να δω κανέναν άλλο, ούτε να μιλήσω με κανέναν.

Έμεινα μέσα στο δωμάτιο, σκέφτηκα ότι αν το έκανα λίγο πιο όμορφο ίσως να το μισούσα λιγότερο...ίσως και να άρχιζα να το αγαπάω, έστω και λίγο.

Πήρα την ηλεκτρική, έβαλα τέρμα τη μουσική , πήρα και το πανάκι για τις σκόνες, εκείνο το σουηδικό που κάποτε πουλούσα, και ξεκίνησα.

Τώρα που το βλέπω, δεν είχα κι άδικο...έκανα καλή δουλειά!

Νομίζω απόψε θα μείνω εδώ. Μέσα σ' αυτό το δωμάτιο, χωρίς να κοιμηθώ, χωρίς να το μισώ...

ίσως και να αρχίσω να το αγαπάω...

ίσως...